AQUA VITAE dla J.S. Więcej moich znajomych nie żyje, niż żyje. Po obrazach się kryją, książkach oraz płytach. Pętla czasu to pętla, więc zaciska szyję. W zakamarkach pamięci wielu ich się kryje, Niespożyta ich armia została… spożyta. Więcej moich znajomych nie żyje, niż żyje. Bliźni są mi jak blizny: pyski, mordy, ryje Wykrzywione w rechotach, burknięciach, skowytach Pętlą się jak ta pętla, co zaciska szyje. Spokój, blask i wytchnienie tylko tam się kryje, Gdzie nieproszony wchodzę, z pokorą się witam. Więcej moich znajomych nie żyje, niż żyje. Z żyjącymi wypiję, albo we dwa kije, Ale chyba nic więcej: tu, teraz i kwita. Pętla czasu to pętla, więc zaciska szyję. Zanim znów słońce wstanie, rosa oczy wyje I nie przywróci życia nawet okowita. Więcej moich znajomych nie żyje, niż żyje. Pętla czasu to pętla, więc zaciska szyję.