1984

Zdałem sobie niedawno sprawę, że urodzeni po 1984 roku to już znaczny procent Narodu.

Że w związku z tym mogą nie mieć niemiłych konotacji ani z tą datą, ani z wizją zawartą w książce pod tym tytułem.

Tym bardziej, że rzeczywistość dookolna pod wieloma względami wyprzedza tę opisaną w pomnikowym dziele. Co dawniej przedstawiane było jako antyutopia, dziś może zdawać się sielanką. Na marginesie - mieliśmy przy piłce za czasów powstania tego tekstu (2013) partię ponoć liberalną, która szła do władzy po to, by ukrócić totalniackie zapędy złowrogich kaczystów. A po dojściu do władzy..... zwiększyła i tak absurdalną skalę podsłuchiwania swoich obywateli. Wyjaśnienie jest proste. To z miłości. Z miłości chcą mieć nasze zdjęcia z każdego skrzyżowania. Nasze smsy i rozmowy także z miłości są kontrolowane - mechanizm opisała profetyczna artystka Violetta Villas w swoim songu "Nie ma miłości bez zazdrości". A tak przy okazji:

ROZMOWA KONTROLOWANA

Oto głośny z czasu znaków,

Że czas smutny, taki ton ów:

Ponoć więcej niż Polaków

Jest w ich rękach telefonów!

W innych branżach wciąż posucha,

Ale w tej dzierżymy palmę –

U nas procent na podsłuchach

Jest najwyższy, więc się chwalmy!

A komórka nawet głucha,

Ma swojego oficera.

A ten mój nie tylko słucha,

Czasem zamiast mnie odbiera…

Na przykład taka przygoda,

Którą streszczę jednym tchem:

Kumpel dzwoni: „Czasu szkoda,

Trzeba napić się „Pod Psem!””

Ponoć mi spodobało się,

Ponoć mruknąłem  „ehem”….

Upiłem się sam… w „Lotosie”,

Bo on urżnął się „Pod Psem”!

Bo komórka nawet głucha,

Ma swojego oficera.

A ten mój nie tylko słucha,

Czasem zamiast mnie odbiera…

Kiedyś zasię żona dzwoni:

„Prawie czwarta, więc się śpiesz!

Wywieś pranie na balkonik,

I z przedszkola syna weź!”

Ponoć byłem zachwycony,

Krzycząc „Już uderzam w czyn!”

Żona wraca – gdzie jest pranie?

Last but not least – gdzie nasz syn?

Bo komórka nawet głucha,

Ma swojego oficera.

A ten mój nie tylko słucha,

Czasem zamiast mnie odbiera…

Mam jak każdy kredyt w banku,

Który portfel mój harata….

Dzwonią z banku bez ustanku,

By zapytać, kiedy spłata.

Ponoć się zobowiązałem,

Że nie będzie już opóźnień,

Zaległości żadnych, wcale,

Że do środy, czwartku najpóźniej…

Bo komórka nawet głucha,

Ma swojego oficera.

A ten mój nie tylko słucha,

Czasem zamiast mnie odbiera…

Tak to zdarza się coraz mi

Wyjść na chama, zbója, gapę….

Korzystając więc z okazji

(i podsłuchu) tu mam apel:

Oficerze, który śledzisz

Moje telefonowanie,

Do kredytu się dorzucisz?

Odbierz syna! Wywieś pranie!

Lecz komórka teraz głucha.

Czyżbym spłoszył oficera?

Dobrze. Niech już  sobie słucha,

Byle  więcej nie odbierał...