Przejdź do głównej zawartości

Ku pokrzepieniu serc


Nepotyzm jest ważnym polskim problemem. Szczególnie, gdy prawnuk noblisty zostaje ministrem spraw wewnętrznych. A gdy do kibiców mówi "idziemy po was!", człowiek zastanawia się, kto bardziej szkodliwy - on czy oni?

KU POKRZEPIENIU SERC
czyli
QUO VADIS Sienkiewicza


Oto jest odpowiedź zdrowa
Na słowa „idziemy po was!”,
Które miały rzucić na kiboli blady strach:
Towarzyski duch w narodzie –
Że nikt po nich nie przychodził,
Poczuli się zaproszeni - do ministra.

Idzie pochód w kominiarkach.
Jeden psioczy, drugi sarka,
Zaproszenia jednak – sprawy honorowe!
„Pijmy zdrowie Sienkiewicza!
On nam dzisiaj sił użycza!”
Inna sprawa, że to siły narodowe…

W zwieńczeniu swojej tyrady
Dla ministra mam trzy rady –
Zastosuje je – będziemy mieć jak w niebie:
Pierwsza: (ja tam innych wolę)
Jak chce spotkać się z kibolem,
Niech na drugi raz zaprosi go do siebie.

Druga: W związku z Sienkiewiczem
Mieliśmy „Ogniem i mieczem”,
Oby potem tylko „Potop” nam nie groził….
Niechże przyzna ten Sienkiewicz,
Że chce pozytywizm krzewić,
Zamiast romantycznie krzepić duch w narodzie.

Trzecia: Są sprawy wewnętrzne
Różne – wdzięczne i niewdzięczne.
A jak sukces chce minister mieć, niech słucha:
Skoro chuliganów rosłych
Marsze, zdaje się, go przerosły,
Niech ze spraw wewnętrznych zajmie się na przykład… bólem brzucha?

Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

PORĘCZNA UTRATA

PORĘCZNA UTRATA CZYLI JEDEN JEDYNY W TEJ JEDNEJ SZTUCE albo jak uczciliby wieść o śmierci słynnego Stanisława Barańczaka On Sam i Elizabeth Bishop (w przekładzie Stanisława Barańczaka - oczywiście). I W długich schodach do nieba nie było poręczy, Aż imigrant-poeta wstawił tubajfora. Teraz, młodszym, jest łatwiej. Lecz kto się odwdzięczy? Wśród użalań niezgrabnych tłum nieuków jęczy: „Ćwiczenie czyni mistrza? Ćwiczymy - raz po raz…”  Ale mało z nich który ma kajet podręczny. Dlatego ich głos przejdzie jak katar, bezdźwięczny. Od pamięci prostactwa dzieli go zapora. I nie o nim pomyśli Twój czytelnik wdzięczny, Który pławić się woli w Twoich słowach tęczy:  Barańczakowskich frazach, trikach, metaforach. Bogactwie króla, które tak zazdrosnych dręczy. Chirurgiczną precyzję odzieram z pajęczyn, Pegaza, który zdębiał mam wciąż za zbiór porad... Jak Fioletowa krowa  - kiedyś się odwdzięczy. Naśladowanie Ciebie się przed nami pięt...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

PO CO POEZJA

 Jesienią 1991, zatem już niemal trzydzieści lat temu, wszedłem na drogę, z której na razie nie zawracam: Postanowiłem zostać poetą. Pewnie wiedząc, jak mnie tym na całe życie krzywdzą, jurorzy tego wygranego wtedy konkursu poetyckiego nagrodziliby kogoś innego...  Po pierwsze nie żałuję, po drugie okrągłe rocznice skłaniają do podsumowań i zastanowień. Tym bardziej, że pierwsza od 20 lat książka z wierszami tuż-tuż. Przewrotnie powiedziałbym, że mój okołopoetycki światopogląd świetnie opisują dwa cytaty z popularnych piosenek.  "Nikt na świecie nie wie, że się kocham w Ewie" czyli jest coś osobistego, które staje się uniwersalne, dzięki temu, że poeta znalazł siłę i odwagę, żeby o tym opowiedzieć. Dobrze, gdyby znalazł też ciut kunsztu, aby ktokolwiek chciał o tym słyszeć lub czytać... "Kto Tuwima wiersze pisał, jako własne tobie wysłał?" czyli zjawisko, na które z drugiej strony w swojej piosence "W słowach ślad tylko został" zwraca uwagę Mistrz Przybora...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

ŚNIADANIE NA TRAWIE

  ŚNIADANIE NA TRAWIE     Gdy zbliża się czas kampanii,    To na trawie pan i pani .     Gdzie się pasą kozy, krowy,   Tam piknik będzie  wyborczy  wojskowy.     Będą śledzie, pasztet, chałka   I lądowanie  Blakhałka     (Czasem kocyk szybko sprzątać:   Blakhałk  lubi się zaplątać) .     A po roku jest frasunek,    Bo wystawia ktoś rachunek.     Więc  do nieba oczy wznosi   Ten, kto płaci, bo zaprosił.     Wie o tym każdy mecenas,   Że za dzieło jest i cena:     Gdy się tak spodobał Monet,   To zabraknie kilku monet.  
Prześlij komentarz
Czytaj więcej