Miłosna sztuka poetycka

Nieporozumienie pierwsze - sztuki poetyckie rzadko są o seksie, a przecież piszą je ci, co kochają poezję (podobno). Podobnie ze sztukami kochania - rzadko (po Owidiuszu) są wierszem, a szkoda. Zatem uzupełniam te dotkliwa lukę - z francuskim tytułem, by było frywolniej (poezja to coś dla zboków - zawsze tak sądziłem). Nieporozumienie drugie - dopiero po mojej tu ewokacji sonet ma prawo kojarzyć się z piersiami (wcześniej takie skojarzenie było zabobonnym nadużyciem wprost z CKM)... Panią Ewę Sonnet (googlnijcie se ludki) pozdrawiam!

L'ART DE L'AMOUR POETIQUE

I

Tylko przyjdziesz, Muzo, wtedy Ci dogodzę.

Zapalczywy poeta dobrze czyni palcem:

Nim stalówkę dociskam, nim po wersach wodzę,

O nim mówią „zuch” chwalce, takim jest zuchwalcem!

Wskazującego pragniesz – wskazującym wskażę

Serdecznego, by był Ci od serca serdecznym.

Środkowy – środkiem do gestów wszetecznych,

Kciuk i mały już się także dogadały wszakże.

„Znać rękę poety” pewnie powie krytyk

I obruszy go pewnie miano chiromanty,

Choć dochodzi do treści w formie dłoni skrytych.

I dlatego odkryje, żem jednak romantyk,

Który zręcznie na ręce w udręce

Muzę weźmie, by mieć ją i pełne ud ręce.

II

A jak Muzo przyjdziesz, szybko wtedy dojdziesz.

Ujdzie z Ciebie powietrze jak z dziurawej dętki.

Starodawnym winem z odkopanych w Troi dzież

Niech upoi nas język. I prędki i giętki.

Dobrze robię językiem. Zawsze rymy znajdę.

Trudno darmo, bo dawno za darmo nie było.

Mam ochotę na płatną z moją Muzą miłość –

Chronione copyrightem, co rzekł copywriter…

Bez przesadnej atencji robiłem w agencji.

Rozpalałem tam chętki niejednej klientki.

Lecz szalony pękł balon – ot, życiowe „bęc” i

Żrą mnie dawne bakcyle – wirusy i krętki.

Poetyckim bakcylem pragnę w krąg zarażać.

I tym się narażać, że z Muzą się tarzać.

III

Zadaniem poety szukać dziury w całym.

Tête-á-tête z Muzą bez gapiów i świadków…

W rymu krynolinie wdzięki się schowały?

Po śladach poślednich dojdę do pośladków!

Płodny i obrotny. Więc Cię wyobracam

I, żem na nią łasy, pobiegnę do kasy.

Frykasy? Marakasy? I na marach - „kasy!”

Rymy w grosze obracać – poetycka praca.

Zbij mnie moja Muzo. Z nóg zbij jak spirytus.

Nie bądź mdła jak piwko, leniwie się pieniąc.

Ponad piany peany bądź tych hipokrytów!

Dam Ci rokosz i rozkosz! A Ty daj mi pieniądz!

Słowa w sławę obrócę, gdy się nie odwrócisz,

Pokochasz potwora na powrót i od wrót tu wrócisz!