Szósty zmysł

Ewelinie W.

SZÓSTY ZMYSŁ

Widziałem. W biura murach podłych

(dobrze poznałem je, ją – mało)

Nie dotykała stopą podłóg

(albo tak mi się wydawało).

Słyszałem. Salę koncertową

(renomowaną cudzą chwałą)

Wchłonęła, chłonąc każde słowo

(albo tak mi się wydawało).

Dotknąłem. Siedząc obok w teatrze,

(monodram z tezą dosyć śmiałą)

Czuła, że tylko na nią patrzę

(albo tak mi się wydawało).

Poczułem. Łzę ocierając kciukiem,

(bo zburzył żal fasadę trwałą)

Aromat mokrych duszy włókien

(albo tak mi się wydawało).

Smakowałem. Tak jakbym czesał

(telefon – Amor: razi „strzałą”)

Sens sensualny esemesa

(albo tak mi się wydawało).

Zmysły... kompletnie mi nie służą,

(zwodzi z wiekiem zawodne ciało)

Bo karzą każąc chcieć mieć za dużo

(albo tak mi się wydawało).