STŁASNY KLOCEK

 STŁASNY KLOCEK 

(wiełs dla sepleniących o Muzeum Stuki Nowocesnej) 

 

 

Pewna pani na Małsałkowskiej 

Kupowała synkę z głoskiem 

W towazystwie synka, któły ma juz łocek. 

  

Wychodzą ze sklepu, a syn w śmiech, 

Ze az kasle: - “Mamo, ech, ech! 

Popats, popats, jaki stłasny klocek!” 

  

Mama usłysawsy “klocek” 

Bieze synka gdzieś na bocek 

I chce toto wygałnąć z gówniaka, 

 

A ten ma w pielusce sucho, 

Tylko sepce jej na ucho: 

“Klocek – muzeum, budowla taka!” 

 

Ustawiono tłybuny,  

Spędzono tłumy, 

,,Stselców" i "Fedełastów" -  

Słowem, całe miasto. 

 

Potem na trybunę wesła Wysoka Figuła 

I kiedy odgzmiały wsystkie ,,huła", 

Wysoka Figuła zece tak: 

 

“Ma Łafałek aspiłacje, 

Aby zapsąc demokłacje 

W to, by sam kiełował nałodem. 

 

Wyboły w niecały łocek, 

Więc gdy znów postawi klocek, 

Niech tym łazem potem spuści wodę!”